Dag na de storm

De hele nacht bleef het flink regenen en de extra handdoek die we in het kastje hadden gelegd was ’s morgens doorweekt. We maken de camper snel klaar voor vertrek en rijden naar het dorp om te kijken of we nu wel naar Haast kunnen. Er staan pionnen op de weg naar Haast met een bordje “road  closed” en om het er serieus te laten uitzien is de brandweerwagen ernaast gezet.

De burgerwacht staat een eindje verderop uitleg te geven over de situatie: De weg is naar het noorden en het zuiden afgesloten, in verband met omgevallen bomen. We kunnen dus geen kant op!! In Nederland kun je altijd nog op een of andere manier een andere weg nemen, maar hier is alleen de Highway 6. Om 10:00 uur is er weer een update, dus wachten we geduldig.

In  de eetgelegenheid met de generator laden we Dirk zijn telefoon op tijdens een kopje koffie. Het wordt gelukkig droog en uit verveling en nieuwsgierigheid lopen we naar de rivier die zijn ruimte heeft ingenomen. Het is een enorme watermassa.

Een groen camperbusje was ondanks het waarschuwingsbordje toch richting Haast gereden en kwam nu weer terug.  Hij vertelt ons dat 10 minuten verderop een brug was bedolven door een aardverschuiving. Dat klinkt serieus.

We staan langs de kant van de weg geparkeerd in het dorp tegenover het benzinestation. Heel wat mensen denken even te tanken, maar ook dat lukt niet zonder stroom. Bij de update van 10:00 uur horen we dat misschien de weg naar het noorden om 12:00 uur vrij komt. De weg naar het zuiden is zeker de hele dag afgesloten en het is niet zeker of de weg op zaterdag weer begaanbaar is. Om in Queenstown te komen kun je via het noorden over Arthur’s Pass en dat is 10 uur omrijden!! Deze mededeling moet even bij ons landen.

Zullen we nog een nacht in Franz Josef blijven met de onzekerheid of we zaterdag wél verder kunnen naar Haast? Of zullen we toch de weg terug naar Hokitika nemen en dan via een grote omweg naar het zuiden zoals ze voorstelden? Om 11:00 uur komt het goede nieuws dat de weg naar het noorden vrij is. We klappen onze campingstoeltjes onmiddellijk in die we hadden neergezet in het zonnetje voor de camper. Wat een opluchting! We kunnen weg en dat doen we ook.

We zien de restanten van doorgezaagde bomen en losgerukte struiken langs de weg en af en toe is er maar 1 weghelft vrijgemaakt. Grote opleggers waar zwaar materieel op vervoerd is om de weg vrij te maken staan hier en daar langs de kant. Zie ook het filmpje.

In Hokitika zien we de ravage langs het strand en nemen daarna Highway 73 die over de Arthur’s Pass gaat. Het is een prachtige weg die na het uitkijkpunt aan de oostkant adembenemend is. Dirk rijdt dan, zodat ik het landschap in me op kan nemen. In Glentunnel vinden we dat we genoeg gereden hebben vandaag. Op de camping staat weer een verzameling goeduitziende jarenzeventig caravans.

We horen in de loop van de dag via Selina dat internet weer werkt en de stroomvoorziening hersteld is. De afgelopen nacht hebben een aantal mensen in hun auto moeten slapen tussen Franz Josef en Fox, omdat ze ingesloten waren op de weg. Wanneer de weg weer open gaat naar het zuiden is nog niet bekend.

Aan de westkust zijn ze veel regen gewend, maar niet zo veel wind als gisteren. Het was een combinatie van “blood moon”, “king tide” en het restje van cycloon Fehi.