Christchurch

Ik had gedacht dat ik vroeg wakker zou worden van de vliegtuigen die overvlogen, maar dat was niet het geval. Kerrie was al naar het werk en Jason en Luka waren al naar school. Sophia zit nog achter de laptop in de huiskamer voordat ze met de auto naar de universiteit rijdt.

David is ook aan het werk en komt om 10:00 uur even koffie drinken met ons. Het is 22 februari en het is toevallig vandaag zeven jaar geleden dat de verwoestende aardbeving in Christchurch plaats vond. Hierbij kwamen 185 mensen om het leven en ruim 800 historische gebouwen werden verwoest. David laat een boek zien over die aardbeving en de foto’s in het boek maken veel indruk. In september 2010 was er een veel zwaardere aardbeving geweest die vooral buiten Christchurch plaats vond. Hierdoor waren wel veel gebouwen in Christchurch beschadigd en mochten er geen mensen meer in. Dit was misschien een geluk voor de beving in 2011, anders waren er nog meer slachtoffers gevallen.

We nemen afscheid van David en gaan Christchurch ontdekken. Vanaf de camping in Christchurch nemen we de bus, omdat lang parkeren dichtbij het centrum lastig is, hadden we gehoord. We arriveren in een nieuw busstation, waar de reizigers in een keurige rij staan te wachten op onze bus.

Wat een vreemde gewaarwording. Tussen de vele nieuwe moderne hoge gebouwen staan af en toe beschadigde oude panden of lege kavels met puin die zijn afgezet met hekken.

Er wordt ook volop gebouwd en de oranje pionnen en werklui met oranje hesjes zie je in elke straat van het centrum. In enkele oranje pionnen zijn bloemen gestoken ter nagedachtenis aan de slachtoffers van 7 jaar geleden.

We nemen het toeristische  trammetje en bij het keerpunt wisselt de machinist van plaats. Wat achter was, wordt nu voor. De houten bankjes worden door een vernuftig systeem met een handbeweging in de andere rijrichting gezet.

De kathedraal met zijn ingestorte toren staat nu als een herinneringsmonument, gestut door enorme stalen balken. De vogels hebben vrije ingang en het gras groeit op de muren. Het centrum van Christchurch wordt in 20 jaar tijd voor 50 miljard dollar herbouwd.

We eten in de New Regent Street op een terras waar ook het toeristische trammetje stapvoets doorrijdt. Deze Spaans uitziende straat is in 1932 ontworpen en was het eerste winkelgebied van Christchurch. Na de aardbeving in 2011 is deze straat als eerste hersteld. De vele zeecontainers die dienst deden als winkel of eetgelegenheid na de aardbeving zijn bijna uit het straatbeeld verdwenen.

Het lukt ons beter dan in Dunedin de juiste bus naar de camping te vinden, maar door de uurdienst duurt het even voordat we terug op de camping zijn.

Op vrijdag heeft Dirk een lunch afspraak met iemand die hij ontmoet heeft tijdens de workshop op de Mangarara boerderij op 10 januari. Ze woont en werkt in Lincoln en het is zo'n 20 minuten rijden voor ons. In Lincoln zit het Landcare onderzoeksinstituut waar zij werkt. Het is leuk om te horen waar zij mee bezig is en vooral de raakvlakken met Dirk zijn werk en interesse.

In plaats van dezelfde weg terug, maken we een rondrit om Christchurch heen. Via Tai Tapu en Lyttelton naar New Brighton. Per ongeluk nemen we voor Lyttelton een verkeerde weg en rijden de berg op zonder dat er een mogelijkheid is om te keren. Maar…het uitzicht is fantastisch: Christchurch aan de ene kant en Lyttelton Harbour aan de andere kant.

Lyttelton klinkt heel liefelijk maar blijkt niets anders te zijn dan een haven voor al die boomstammen. New Brighton valt ook tegen. De verouderde pier is vervangen door een moderne versie die gefinancierd is door fondsen en giften. De namen van de donateurs staan op het looppad van de pier. Dit zien we regelmatig in Nieuw-Zeeland bij bomen, bankjes en speciale bruggen. Het strand van New Brighton is breed en heel lang maar niet aantrekkelijk voor ons. We gaan terug naar de camping en koken ons eigen maaltje.