Wat ons opvalt in NZ.

Vandaag wordt een werkdag hebben we besloten, dus geen wandeling op de Taranaki. De ochtendzon verdwijnt achter lichte bewolking en het wordt broeierig warm. We zijn nu 4 weken op reis en zo langzamerhand merk je steeds meer bijzonderheden op. Men begroet elkaar hier met “Hi. How are you today” , waarop ik in het begin niet wist wat te zeggen. “Fine”, is voldoende, tenzij je meer wilt zeggen. De gewoonte is hier om niet zoenen bij bekenden, maar een lichte omhelzing. Een hug.

Op de camping is geen paspoort nodig. Bij aankomst schrijf ik alleen ‘Dirk Roep’ en HGR501, het kenteken van de camper, op het inschrijfformulier. Op iedere camping is een uitgebreide keuken, met meerdere kooktoestellen, magnetron, oven, keukengerei, afwasmiddel, afwasborstel, vaatdoekjes, theedoeken, pannen, borden, waar veel campinggasten koken en eten. Er is vaak een heetwaterboiler of een waterkoker voor thee en een broodrooster. En…alles blijft super schoon! De koffiekamer op het lab is daarbij vergeleken een zooitje.

Gisteravond heb ik voor het eerst mijn hoge hakken aan gehad. Eerder durfde ik niet, want je valt erg op tussen alle slippers, sandalen en blote voeten. Ook wat betreft kleding is een korte broek met een niet bijpassend ruimvallend shirt voldoende. Haha…ik met mijn setjes en nette jurk! “Doe maar gewoon” is hier de mentaliteit.

Links rijden is een must hier, maar links lopen blijft lastig, vooral omdat er zoveel toeristen zijn die rechts lopen. Wij proberen net als de Kiwi’s links te lopen. Tijdens het autorijden weet je niet wie toerist is en welke nationaliteit ze hebben, omdat iedereen op zijn gehuurde auto een Nieuw-Zeelands nummerbord heeft. We verbazen ons op de camping over de vele stokoude jarenzestig en zeventig caravans. Campers zie je heel veel en in alle soorten, maten en leeftijden op de weg rijden.

Nieuw-Zeelanders zijn praktisch. Als je iets gaat eten of drinken: bestel aan de bar, betaal en je krijgt een bordje met een nummer op een tafel-standaardje mee. Vervolgens wordt alles bij jouw tafeltje gebracht en klaar. Je hoeft niet te wenken naar iemand die je bestelling opneemt of als je wilt afrekenen, wat bij ons soms heel vervelend kan zijn.

Alle supermarkten, ook in kleine dorpjes, zijn 7 dagen per week open van 7:00 tot 22:00 uur. Je kunt in iedere eetgelegenheid op vrijwel ieder moment van de dag iets eten: “A meal whitout wine is a breakfast”. Glutenvrij wordt hier aangegeven als GF en staat op iedere menukaart. Roken is taboe hier. In al die weken hebben wij 3 mensen in het openbaar zien roken en we hebben nog niet gezien waar je sigaretten zou kunnen kopen.

Ik wist ook niet dat Nieuw-Zeeland een tweetalig land was. Op school leren ze naast Engels ook de Maori-taal en veel publieke bordjes zijn in het Maori. Wij zijn nu inmiddels gewend om al die Maori plaatsnamen uit te spreken.

Ik ben benieuwd of het Zuider-eiland, waar we volgende week naar toe gaan, weer andere bijzonderheden kent. De Nieuw-Zeelanders die we erover spreken, zeggen dat het een heel ander land is. Op het Noorder-eiland zijn in ieder geval overal mussen!